Karaman Paşabağı Köyü tarihi güzelliğiyle dikkat çekiyor – Haberinolsun.net.tr

Karaman merkeze 25 km uzaklıkta bulunan Paşabağı köyü eşsiz doğal güzelliği ile görenleri kendine hayran bırakıyor.

1.238 metre yüksekliğindeki köy, doğal afetler nedeniyle ikiye bölündü ve köyün bir kısmı tepeye taşındı. Çok eski bir tarihe sahip olan köyün 16. yüzyılda 76 kişilik bir nüfusa sahip olduğu biliniyor.

Köyün kuzeyinde Sarıkaya, güneyinde Gölkaya ve Akpınar, doğusunda Çemenkoyu, batısında Bashman yer almaktadır. Köyün tarihi antik çağa kadar uzanmaktadır. Karamanoğulları döneminde köy olarak inşa edilmiştir. 1580’de 76 kişi tespit edildi. يبلغ عدد سكانها 187 في 1894 ، 284 في 1904 ، 220 في 41 أسرة في 1922 ، 257 في 1945 ، 316 في 1955 ، 351 في 1965 ، 325 في 1975 ، 182 في 1990 ، وفي 2014 ، 81 ذكر و 74 أنثى ، ما مجموعه 155 nefes.

Aslında köyün eski adı Gögez’dir. Bu isim, ismin antik çağlardan az çok değişikliklerle gelmesiyle oluşmuştur. Daha sonra Jovis’e döndü. Gögez, Karamanoğulları tarihinde önemli bir yere sahiptir. En sadık Karami liderlerinden ve kabilelerinden biri oldu. Bu kabilenin ve liderinin adı sık sık Kermanam Şekari’de geçer. Yararlılığı ve cesareti övüldü.

Karamanoğulları ile birlikte boğanın Türkleştirilmesi ve İslamlaştırılması için mücadele ettiler. Beyliğin devamından itibaren bazen Gögesoğulları olarak anılmıştır.

Karamanoğulları’nın egemenliği sona erdiğinde Konya’da Göges şehzadelerinden biri idam edildi. Göges Beylerinden başkaları da İran’a gitti. İran’a gidenlerin çoğu Tebriz’de. Göges aşireti Avşar aşiretine aittir.

Burası Roma ve Bizans dönemlerinin en yoğun yerleşim yerlerinden biridir ve kayalık yerleşimlerin yoğunlaştığı yerlerden biridir. Mağara evlerden bir şehir kurulmuş ve burada insanlar yaşamıştır. Bu mağaralar konut olarak kullanılmıştır. Giriş çıkış için bacalar mevcuttur.

Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Ayrıca birçok köy arazisine kavak dikilmekte ve daha az da olsa ticaret yapılmaktadır. Ancak kavak ağacı ekonomik değerini yitirdiği için kavak ağaçları sökülerek dikime açılmakta, sebze ve diğer ağaç türleri yetiştirilmektedir.

Birbirine yakın olan Aşağı Göves ve Yukarı Göves olmak üzere iki yerde yerleşim vardır. Köyün eski adı “Göves” olup, bu isim “Göges” denilen yerleşimden dolayı verilmiştir. Türk boylarından Gögez’in oğulları bu bölgeye yerleştiğinden, Gögeler halk arasında Göves olarak biliniyordu. Köye, Sultan II. Beyazid’in oğlu Kirman hükümdarı Shahina’nın oğlu Mehmed Çelebi’nin anısına “Basabacı” adı verilmiş olması kuvvetle muhtemeldir.

1844 Temettuat Siciline göre bu tarihte 27 aile vardı.

Bu tarihte meydana gelenlerin isimleri ve unvanları şöyledir: İmam Hüseyin’in oğlu Ali Efendi, Othman bin Khatib Othman, İbrahim El-Tokam Muhammed, Muhsin ve Hüseyin, Muhammed Kitthuda’nın oğlu Abd al-Fattah ve Osman bin Muhammed. Khairallah Muhammed Fail bin Kosi Muhammed Ali bin Hassan Nevahali Mahmoud bin Ali Saleh bin Sari Yahya Faily bin Ali Halil bin Musa ve Muhammed ve Mustafa, İbn Bulduq Othman, Hassan, bin Shulak Muhammed, Omar ve Muhammed bin Hüseyin, Muhammed bin Al-Sharti Ali , Süleyman, bin Olmes Osman, Mustafa bin Hassan, Kara Muhammed bin Abdul Ghani, Ali, Abdülkerim Oğlu, Benli Mustafa, İbn İbrahim, Muhammed bin İbrahim, Ahmed Kithoda, İbn Şaban, Muhammed bin Hacı Abdullah Efendi.

Bu köyün ahalisi tarafından anlatılan Hamza Pehlivan’ın hikayesi Karamanoğulları döneminden beri anlatılmaktadır. Bu hikaye Dr. Ali Gülkan. Hikâyede Gögesoğulları’nın cesareti anlatılır.

İngiliz gezgin E.J. Davis, Karaman’dan İssel’e giderken Jovis köyündeki şefin evinde kaldığını yazdı. Haziran 1875’te bir fırtına nedeniyle şefin evine sığındıklarını ve buraların kırmızı kalkerden yapıldığını yazar. Bunun Asi Dire Körfezi’nin kalesi olduğundan bahsetmiş ve liderinin onları kayalık evlere götürdüğünü ve sürünerek buralara ulaştığını belirtmiştir. Bu yerlerin uzun Hıristiyanlık döneminde sığınma sağlamak için kullanıldığını söylüyor.

Gururla, hiçbir Avrupalının burayı ziyaret etmediğini, harika bir yer olduğunu söylüyor. Patronun evini çok temiz bulduğunu söylüyor ama hasta olduğu için hafif ateşi var. 1873-1874’ten önce burada yetmiş aile olduğunu ve bu büyük doksan kıtlıkla birçok insanın açlıktan öldüğünü, ot ve ot yemek zorunda kaldığını ve göç ettiğini ve şimdi sadece otuz aile kaldığını üzülerek söylüyor. Ayrıca köylülerin hayvanlarının çoğunun öldüğünü belirtti. İyi izlenimlerle tarihe geçmek güzeldir.

Göves köyü halkının cömertliği bu kitap sayesinde yüz milyonlara ulaştı ve Göves’e karşı güzel duygular oluşmasına vesile oldu. Burada yediği sütü ve pirinci tüm Avrupa’ya ve dünyaya anlattı. Buradan Judit köyüne taşındığını ancak köyde kimsenin olmadığını, insanların yaylalarda olduğunu ve Judit’in kayalık yerleşim yerlerinden hiç bahsetmediğini söylüyor.