Sobtein Kudret Axel’in “Soda Ağacı” kitabının özeti

Soda ağacı özeti

Soda ağacı kısa özeti

Soda ağacı kitap özeti

soda ağacı Kitabın özeti aşağıda verilmiştir;

Hikâyenin başında mahalle ve hayatı hakkında kısa bir bilgi verilir. Mahalle denize yakın konumdadır. Mahalle bakkalı, farklı kokuları ve renkleri ile çocukların ilgisini çeker. Eski ahşap evlerin oluşturduğu dar sokaklarda çocuklar gündüzleri zıplayarak, geceleri ise saklambaç oynuyor. Gençler bazen bu saklambaç oyununa katılırlar.
Bakkalın yanında Hacı Emin Kafe de var. Maça Kızı oynayan işsiz gençler, aşçılar ve seyirciler bu kafede yaz kış çok yoğun. Özellikle akşamları kalabalıklaşan kafe, gündüzleri sadece birkaç gençle buluşuyor.
Bu mahallenin kadınları da akşam 5 gibi yemekleriyle sahile inerler. Deniz kenarında birlikte eğlenen kadınlar.

Bu hikaye, bir kıza veya evlenecek bir kişiye ilgi duyan genç bir adam hakkındadır. Söylentiler kısa sürede tüm mahalleye yayıldı.
Syme, kahvehanenin karşısındaki pembe evdeki kıza da aşık oldu. Haber kısa sürede tüm mahalleye yayıldı. Sim artık kızı görmek için günün her saatinde kafededir. Saim kızı izlemekten başka bir şeyle ilgilenemediği için oyunlarda sürekli dayak yer. Her yenildiğinde kendisine meşrubat verildi ve sonunda “Soda Ağacı” adını aldı. Saim aşk dolu olduğu için o unvana aldırış etmez.
Bir gün yolda bir kızla tanışır. Dilini tutarak heyecanlanır. Sadece ona sor: “Nereye?” sorabilir. Kız, sanki onu yıllardır tanıyormuş gibi “Eve …” diye cevap verdi. Sa-Im aylardır yanıyor. Heyecanlı olsa da kıza duygularını anlatmak zorundadır. Kıza onu sevdiğini söyler. Kıza onunla evlenmek istediğini söyler.
Saim bu olaydan sonra çok değişti. O ahlaksız genç adam bir un fabrikasında çalışmaya başladı. Tek istediği kızla mahalleden kaçmak, küçük bir kulübede yaşamaktır. Düzenli bir hayat istiyor. Sabah işe gittiği, eşinin ona yemek hazırladığı günlerin hayalini kuruyor.
Sime bir gün bu düşüncelerinin farkına varır. Kızı da yanına alarak şehrin diğer ucundaki bir apartmanın çatı katındaki tek odalı bir eve taşındı.
Şimdi sabah erkenden kalkıp işe gidiyor. Eşi Malahat ile sıradan bir hayata başlamıştır. Akşamları karısının evde onu beklediğini düşünerek iş yorgunluğunu atıyor. Evine dair her şey onu çok mutlu ediyor. Eve dönünce karısı ona sıcak yemekler hazırlar. Her akşam karısına gününün nasıl geçtiğini sorar. Eşi nereye gideceğini bilmeyen bir denizci olduğu için bütün gün evde kocasını beklemekten başka yapacak bir şey yoktur.

Yine böyle bir gün, akşam, kocasının denizcileri evde bekliyor. Sim, karısının onun için yaptığı sıcak yemekleri yer. Malahat, Sime’nin tüttürmesini bekliyor. Ardından Mila Hat’ın sıkıldığını düşünen Saim, onu yürüyüşe çıkarır. Sa-im ve Melahat işlek, aydınlık bir sokağa çıkarlar. Bir dükkanda mankenin üzerinde gördüğü elbiseye dalar ve gider. Malahat mahalleden ayrıldığında böyle kıyafetler giyeceğini hayal etmiştir. Ancak kocası camdan dışarıdaki kıyafetlere bakmaya bile tahammül edemiyor. Hastalık nedeniyle biriktirdiği 30 pound ile kocasından kendisine bir elbise almasını ister. Sim sinirlenir. Birlikte sinemaya giderler. Gezginler çok mutsuz oldu. Sinemada sessizce ağlıyor. Eve gidene kadar tek kelime konuşmazlar. Saim o mahallede kendisini titreten kızla karısı sanıyor. Ona olan sevgisinin azaldığını hissediyor. Artık heyecanlı değil. Malahat’ın sıkılıp Saim’i beklediği ve aynı nedenlerle kavga ettiği günler geride kaldı. Melahat çok sıkıcı. Küçük evdeki çalışmalar sabah erkenden bitiyor. Ondan sonra yapacak bir şey bulamamıştı. Mahallede kimseyi tanımıyor. Oruçlunun tek başına dışarı çıkması da caiz değildir.
Malahat bir gün farklı bir şeyle karşılaşır. Dış kapıyı açtığında karşısında genç bir adam görür. Alt kattaki terzinin çırağı olan genç sigara içmek için kapılarına geldi. Genç adam sigara içtiğini efendisine söylememesini ister. Sim’e bu olayı anlatmadı. Çırak her gün kapıya gelir ve konuşur. Böylece Melahat da can sıkıntısından kurtulur. Malahat, kocasının çocukla konuştuğunu söyler. Çocuk çok üzgün. Milhat dedi ki: O ancak gece gelir. o diyor. Malahat o an bu delikanlı için değil Saim için memleketinden ayrıldığına pişman olur. Bu genç adam onu ​​daha mutlu edecek. Kocasının almadığı kıyafetleri alacak. Syme ona hayallerinden hiçbirini vermedi. Günler geçtikçe çırak Malahat’ın evine gelip onunla sohbet etmeye başlar. Çocuk ona “abla” diye hitap eder. Ama onu sevdiğini söylüyor. Çocuk ona biraz parası olduğunu ve onunla kaçabileceğini söyler. Malahat buna güler. Kocası da aynı şeyi söyleyerek onu buraya getirdi. Aynı şeyleri yaşadıktan sonra o çocukla kaçması anlamsız. Ama Sime’yi hiç sevmediğini şimdi anlıyor. Kocasından mektup bırakmadan ayrılma düşüncesi onu mutlu eder. Çocukla bu kaçış hakkında günlerce konuşurlar ama bitirmezler. Saim ile olan hayatları da aynı şekilde devam etmektedir.
Saim, karısındaki değişiklikleri zar zor fark eder. Bir gün yolda mahalleden arkadaşı Osman’a rastlar. Othman ona kafede yeni bir oyun oynadıklarını söyler. Syme aradan bir yıl geçmesine rağmen mahalleyi, kahveyi, oradaki hayatı çok özlemiştir. Bir kız için o hayatı terk ettiğine inanamıyor. Osman’ın mahalleye davetini kabul eder ve onunla birlikte gider.
Her günkü gibi akşam yemeğini hararetlendiren Melhat, oruç tutmayı merak eder. Gece yarısı olmuş, Sime henüz gelmemiştir. Evlendikten sonra ilk kez eve geç gelecek. Yarı kayıtsız, yarı meraklı uyuyor. Sabah kocasının henüz gelmediğini görür. Akşam aynı saatte Sa’im de gelir. Malahat’ın açıklamaya ihtiyacı yok. Malahat ona kızar ve gece neden gelmediğini sorar. Sime, eski mahalle kahvesine gittiğini ve geceyi evinde geçirdiğini söylüyor. Çok üzgün denizciler. Saim’in artık ondan bıktığını fark eder. Aynı şekilde yemek yerler ve uyurlar. Sim bu maceraları zamanla artırır. Haftada birkaç gün üst üste eve gelmiyor. Günün sonunda bir daha bu şekilde eve gelmeyince evine gidiyor. Retraktörler kapıyı açmaz. Eşyalarını aldı ve gitti. Syme sadece, “Neden gitti?” kendine sorar. Geceleri yanında kendini boşlukta hissediyor, hepsi bu. Malahat üç dört gün sonra gelmeyince evi boşaltıp eski mahallesine döndü.
Sonraki baharın son günlerinde Sime ve arkadaşları Sirkeci’de yemek yiyor, içki içiyor ve eğleniyorlardı. Sabah 10 gibi Beyoğlu’na varıyorlar. Aydınlık bir kokteyl salonuna girdiğinde arkadaşı Sim’e “Kendine bak” dedi. o diyor. Malahat bir adamla geçer. Saim: “Ne yapalım, ben benim.” Umursamıyor. Tuzlu su bile görmediler. Hoş bir koku bırakarak geçti.