İnsan sevgisi üzerine deneme

Bu yazımızda insan sevgisinin oluşumunu kısaca anlatacağız.

Adam şöhretten çıkıyor. Aşinalık, ilişki kurmak demektir. İnsan yalnız yaşayamaz. Bir topluluk içinde yaşamalısınız. Bu, insanların bir topluluk olarak birlikte yaşamasını gerektirir. Çünkü insanın insana ihtiyacı vardır.

İnsan duygu ve düşüncelerle beslenen bir canlıdır. Duygu ve düşüncelerini davranışsal olgunluğa dönüştürebilirler. Akıl, irade, akıl, hafıza, fazilet ve ilim birleşince insan sosyal hayatta bir arada var olma mertebesine ulaşır.

İnsanların topluluklar halinde yaşaması, insan sevgisinin önemini ortaya çıkarmıştır. İnsan sevgisi, insan haklarına saygı, farklı dil, din, ırk ve kültür mensuplarına saygı ve hoşgörü olgusunun ortaya çıkmasıyla ortaya çıkmaktadır.

Bir insanı sevmek, toplumumuzda mahlûkatı severiz, çünkü Yaradan sayesinde o, anlayışıyla ilahî bir mertebeye erişmiştir. İnsan sevgisi, insanın hayatın merkezi olduğu anlamına gelmez. İnsanların hak ettiği yeri almak demektir.

İnsan fazilet ve ilimde yücelebildiği gibi, cehaletten de merhamet olunabilir. Cehalet, hakaret, ahlaksızlık içerse de insan sevgisinden eser kalmayacaktır. Binlerce yıldır insan sevgisi erdem ve bilgi ile yüceltilmiştir.

İnsanları sevmek, insanlığa değer vermektir. İnsanlığın takdir edilmesi, insan haklarına saygı ile mümkündür. hakkı, hukuku bilmek; Sınırları biliyordu. Bu nedenle insan sevgisi aslında toplumun dinamiğini şekillendirmektedir.

İnsan sevgisi etrafında toplumsal dinamiklerin yerleşmesi, toplumsal refahın oluşması, barış ve uyum ortamının oluşması, birlik ve beraberliğin oluşması için önemli bir başlangıçtır.

İnsan sevgisinin oluşumu ile ilgili yorumlarınızı aşağıya yazabilirsiniz.